Η τροφική αλλεργία είναι μια παθολογική κατάσταση που εμφανίζεται τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά, η οποία μπορεί να έχει σοβαρές, επιβλαβείς, ακόμη και απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Οι Sicherer και Sampson (2010) ορίζουν την τροφική αλλεργία ως «τη δυσμενή αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε τρόφιμα», η οποία μπορεί «να διαφέρει ανάλογα με την ηλικία, τις τοπικές διατροφικές συνήθειες και πολλούς άλλους παράγοντες». Εξηγούν ότι «η αλλεργία οφείλεται σε μια ανισορροπία της ανοσολογικής απόκρισης στα αλλεργιογόνα», τα οποία είναι συνηθισμένα τρόφιμα που προκαλούν μια συγκεκριμένη αντίδραση σε μερικούς ανθρώπους. Οι Obaid et al. (2021) εξηγούν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, το σύστημα εκείνο που είναι υπεύθυνο για την προστασία του οργανισμού από επικίνδυνα ή άγνωστα στοιχεία (όπως ιούς και βακτήρια), μπορεί να ενεργοποιηθεί από αλλεργιογόνα και να αντιδράσει με διάφορους τρόπους (αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως αλλεργική αντίδραση). Το ανοσοποιητικό σύστημα των αλλεργικών ατόμων, υπεύθυνο για την προστασία του οργανισμού από «βλαβερές ουσίες», είναι πιο ευαίσθητο (U.S. National Library of Medicine, 2022a). Κατά την κατανάλωση ή την επαφή με αλλεργιογόνα, το σώμα απελευθερώνει χημικές ουσίες, όπως ισταμίνες, για να προστατευτεί (στο ίδιο). Αυτή η διαδικασία οδηγεί σε αλλεργική αντίδραση.
Eικόνα από Canva.com
Σύμφωνα με την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA), «έχουν εντοπιστεί περισσότερες από 160 τροφές οι οποίες προκαλούν τροφικές αλλεργίες σε ευαίσθητα άτομα» (Center for Food Safety and Applied Nutrition, χ.χ.). Οι Rich et al. (2019), εντοπίζουν περισσότερα από 170 τρόφιμα, τα οποία μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε οκτώ ομάδες. Οι πιο σοβαρές αντιδράσεις φαίνεται να προκαλούνται από τα φιστίκια και τους ξηρούς καρπούς, ενώ οι θάνατοι λόγω «καθυστερημένης θεραπείας με επινεφρίνη εμφανίζονται πιο συχνά σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες με άσθμα και τροφική αλλεργία που είχε διαγνωσθεί προηγουμένως» (Sicherer and Sampson, 2010). Σύμφωνα με τον Dupont (2019), οι αλλεργίες που εμφανίζονται σε βρέφη και παιδιά συνήθως εξαφανίζονται όταν μεγαλώσουν. Οι Rich et al. (2019) σημειώνουν ότι «οι αλλεργίες στα φιστίκια, τους ξηρούς καρπούς, τα ψάρια και τα οστρακοειδή» είναι «συχνά πιο επίμονες», δεν ξεπερνούνται και «συνυπάρχουν συνήθως με άλλες ατοπικές ασθένειες, όπως η ατοπική δερματίτιδα, το άσθμα και η αλλεργική ρινίτιδα».